Nikkel illustreert China's dilemma rond kritieke mineralen

Nikkelbiedt een casestudy van de complexe uitdagingen waarmee de wereld wordt geconfronteerd bij het opvoeren van het gebruik van mineralen die nodig zijn om de wereldwijde transitie naar schone energie te stimuleren.

De vraag naar nikkel komt voort uit het gebruik ervan in accu's van elektrische voertuigen als alternatief voor het veel gangbarere lithium.Nikkelmijnen zijn ook een bron van kobalt, een ander mineraal dat essentieel is voor batterijen.

Nikkelis het enige belangrijke mineraal dat niet, maar voornamelijk in China (en in plaats daarvan in Indonesië) wordt geraffineerd, zo blijkt uit het meest recente overzicht van het Internationaal Energieagentschap over mineralen die van cruciaal belang zijn voor de energietransitie.

Maar laat u niet misleiden door de geografie. Hoewel vorig jaar ruim 37% van de nikkelraffinage wereldwijd in Indonesië plaatsvond, waren Chinese bedrijven volgens het IEA verantwoordelijk voor meer dan 80% van die aanvoer en 40% van de ruwe winning. Indonesische bedrijven bezitten daarentegen slechts 10% van de nikkelwinning in het land. Bovendien vindt meer dan een kwart (28%) van de nikkelraffinage ook in China plaats.

China heeft een monopolist op het delven en raffineren van diverse mineralen die belangrijk zijn voor de toeleveringsketen van de batterijproductie en daarbuiten, waaronder grafiet en kobalt.

De hoge concentratie van lithium-, nikkel-, kobalt- en zeldzame aardmetalenraffinage in één enkel land baart het IEA zorgen. Het vreest ‘een risico op aanzienlijke tekorten in de aanvoer, als om welke reden dan ook de aanvoer vanuit het grootste producerende land wordt onderbroken.’

De geografische dominantie van Indonesië zal naar verwachting toenemen. Het IEA voorspelt dat Indonesië tegen 2040 zijn aandeel in de nikkelraffinage zal uitbreiden tot 59%, terwijl dat van China daalt tot 8%. Volgens een prognose van Benchmark Mineral Intelligence zal het Chinese aandeel in de Indonesische nikkelraffinage de komende negen jaar naar verwachting dalen tot 54% naarmate de westerse investeringen toenemen.